وضعیت درختان خشکیده در جنگل های زاگرس (مطالعه موردی: جنگل‌های منطقۀ بیوره استان ایلام)

به‌منظور بررسی وضعیت خشکیدگی درختان در جنگل­ های زاگرس، منطقه­ ای به مساحت 96 هکتار از جنگل­ های منطقه بیوره شهرستان ملکشاهی در استان ایلام انتخاب و به‌صورت صددرصد آماربرداری شد و برخی ویژگی‌های درختان سالم و خشکیده یادداشت گردید (نام گونه درختی، فرم رویشی (درختی، درختچه‌ای)، فرم پرورشی (دانه‌زاد، شاخه‌زاد)، تعداد جست‌ها (سالم و خشکیده)، ارتفاع درخت، قطر برابر سینه، قطر متوسط تاج، درصد خشکیدگی، نوع خشکیدگی (تنه یا سرشاخه‌ها) و موقعیت جغرافیایی درختان خشکیده). نتایج نشان داد که نزدیک به 70 درصد درختان منطقه دارای فرم شاخه‌زاد و 30 درصد نیز دارای فرم دانه‌زاد می‌باشند. گونه‌های بلوط ایرانی با 8/92 درصد و زالزالک 59/5 درصد دارای بیشترین و گونه ارژن کمترین فراوانی در منطقه مورد مطالعه است. بر اساس نتایج این تحقیق، درصد کل خشکیدگی در منطقه 15/11 درصد است که بیشترین میزان خشکیدگی درختان در جهت­ های غربی و جنوبی و کمترین آن در جهت‌های شرقی و شمالی است. گونه‌های زالزالک، کیکم و بلوط به ترتیب بیشترین و گونه­ های ارژن و بنه کمترین درصد خشکیدگی در این منطقه را دارا هستند. درصد خشکیدگی درختان در این منطقه با افزایش طبقات قطری روند افزایشی نشان داد. به‌طوری‌که در طبقات قطری 4 و 6 سانتی‌متری میزان خشکیدگی زیر 10 درصد بوده و در طبقات قطری 84 و 88 سانتی‌متری حدود 35 درصد درختان خشک بودند. علاوه بر این، درصد خشکیدگی در بین فرم‌های رویشی دانه‌زاد بیشتر از فرم رویشی شاخه‌زاد مشاهده شد. با توجه به نتایج این تحقیق، مهم‌ترین عامل خشکیدگی درختان در منطقه را می‌توان خشک‌سالی‌ها و کاهش نزولات آسمانی در سال‌های اخیر عنوان کرد.